بمونم رو نیزه ها سر ببین م؟بمون م منو بی معجر ببین حسین....

بمونم رو نیزه ها سر ببین م؟بمون م منو بی معجر ببین حسین.......

کتاب دارم چند تا...در انتظار خوانده شدن.فیلم ها روی هم تلنبار شده در انتظار دیده شدن.درس هایم را یک خط در میان می خوانم و نمی خوانم.دیگر برایم فرقی نمی کند که غذایم سرد باشد یا گرم.تازه باشد یا کهنه.دوستش داشته باشم یا نه.صبح خروس خوان از خانه می زنم بیرون.به آینه نگاه نمی کنم.خودم را نمی سپارم دست بمونم رو نیزه ها سر ببین م؟بمون م منو بی معجر ببین حسین.......

ماه میهمانی خدا دارد تمام می شود.همین روزهاست که سفره های افطار را جمع کنیم....هر روزغروب سفره ی افطارم را باز می کنم و دوفنجان چای می ریزم و یک ظرف کوچک پر از میوه های رنگی رنگی اش که همیشه فکر می کنم از کجا بلد شده ریحان را این همه خوش بو کند؟از کجا بلد شده کلاهک به قاعده سبز توت فرنگی را؟قرمزی آ بمونم رو نیزه ها سر ببین م؟بمون م منو بی معجر ببین حسین.......